برخاستن و در حالِ قیام دست بر سر نهادن، تواضع و احترامی است که هنگام شنیدن نام هیچکس، جز نام خاص امام زمان علیه السلام (قائم) به صورت سیره و سنت مؤکّد در نیامده است.
امام رضا علیه السلام هنگام ذکر نام «قائم» از جای برخاسته، و دست بر سر نهاده و می‌فرمودند:
خدایا فرجش را برسان و قیامش را آسان گردان.[1]
از امام صادق علیه السلام سوال شد:
علت برخاستن، در موقع شنیدن نام حضرت «قائم» علیه السلام چیست؟
حضرت سلام الله علیه فرمودند:
براى آن حضرت غیبتی طولانى است و این لقب یادآور دولت حقه‌ی آن حضرت و ابراز تأسف بر غربت او است. لذا آن حضرت از شدّت محبت و مرحمتى که به دوستانش دارد، به هر کسى که حضرتش را با این لقب یاد کند، نگاه محبتآمیز مىکند.
هر بنده خاضعى در مقابل صاحب خود، هنگامى که مولاى بزرگوارش به سوى او بنگرد برای تعظیم و تحلیل از او از جاى بر می‌خیزد، پس در این هنگام هم باید برخیزد و تعجیل در امر فرج مولایش را از خداوند منان مسئلت بنماید.[2]
پی نوشت:
[1]. الغدیر، ج 2، ص361.
[2]. منتخب الاثر، ص640.صاحب
